به جهت خواص مكانيكي ضعيف پوشش هاي آب پايه، در صنعت خط كشي راه ها، جاده ها و خيابانها به طور عمده از پوشش هاي حلال پايه استفاده مي شود. اين موضوع سبب افزايش استفاده از حلال هاي آلي و به تبع آن آلودگي بيشتر محيط زيست و آسيب به شهروندان مي شود. پژوهش هاي گسترده اي در جهت بهبود خواص مكانيكي و سايشي پوشش هاي آب پايه صورت گرفته است كه ايجاد ساختار شبكه اي در آنها يكي از روش هاي نوين و كارامد است. ساختار شبكه اي به دليل اتصال زنجيرهاي كوپليمر به يكديگر منجر به حفظ بيشتر ساختار پليمر در برابر تنش هاي مكانيكي مي شود. براي ايجاد ساختار شبكه اي در فيلم پوشش، از مونومر عاملي در ميزان بهينه در ساختار پليمري رزين استفاده مي شود. افزايش بيش از حد بهينه مونومر عاملي در ساختار رزين منجر به تشكيل ژل و شبكه اي شدن زودهنگام شده و در نتيجه تداخل در فرآيند تشكيل فيلم پوشش مي گردد. اين امر نه تنها منجر به بهبود خواص مكانيكي مي گردد؛ بلكه به دليل عدم ايجاد فيلم پيوسته و يكنواخت، افت خواص مكانيكي از جمله مقاومت سايشي را به دنبال خواهد داشت. ميزان بهينه شبكه اي شدن در ساختار كوپليمر رزين منجر به بهبود قابل توجه مقاومت سايشي رزين مي شود. كاربرد اصلي اين محصول در تهيه پوشش هاي ترافيكي آب پايه به عنوان جايگزين مناسب پوشش هاي ترافيكي حلال پايه و حفظ هر چه بيشتر سلامت محيط زيست است. ميزان بهينه شبكه اي شدن در ساختار فيلم منجر به بهبود بيش از 50 درصدي مقاومت سايشي و ثبات شستشوي فيلم حاصل از رزين مي شود.